ایران در حال مبارزه با یکی از سریع‌ترین اپیدمی‌های ویروس کرونا خارج از چین است- تا این لحظه ۴۷۴۷ مورد تأییدشده و ۱۲۴ مرگ. با وجود مرگ و میر بالا، بسیاری باور ندارند که دولت درباره مقیاس بحران شفاف عمل می‌کند.
ظرف سه ماه گذشته مقامات با سرکوب شدید اعتراضات گسترده در نوامبر و دروغگویی درباره شلیک به هواپیمای مسافربری در ژانویه، و عدم مسئولیت‌پذیری از سوی هیچکس به شدت به اعتماد عمومی خدشه وارد کرده‌اند. حالا نوبت ویروس کرونا است: بحران سلامت عمومی که اعتماد شهروندان به دولت برای اطلاع‌رسانی صادقانه و اولویت دادن به ایمنی آنها ضروری است. تا اینجا مقامات برای دادن این ضمانت که منافع مردم در صدر تصمیم‌گیری دولت است با مشکل مواجه بوده‌اند.
در ۱۹ فوریه مقامات پس از مرگ دو بیمار در بیمارستانی در قم ابتلای آنها به ویروس را تأیید کردند. یک مقام رسمی اعلام کرد که نتیجه تست همان روز رسیده است اما برادر یکی از قربانیان و یک نماینده مجلس گفتند بیمارانی با علائم عفونت چندین روز قبل از این اطلاعیه بستری شده بودند.
نرخ بالا و غیرعادی موارد گزارش‌شده در میان مقامات حکومتی مبتلا به ویروس، و همچنین ناسازگاری اعداد اعلام‌شده توسط مقامات و منابع رسانه‌ای داخلی، به نگرانی‌ها درباره پایین‌آوردن عمدی یا مشکلات جمع‌آوری داده و تحلیل دامن زده‌اند.
مقامات سیاست‌هایی محدودکننده برای کنترل شیوع بیماری مثل بستن مدارس و دانشگاه‌ها اتخاذ کرده‌اند و قرنطینه کردن شهرها را مورد بحث قرار داده‌اند. در بررسی محدودیت‌های جدید مقامات باید ضمانت دهند که برای کسب هدفی مشروع کاملاً لازم باشند، کمترین مزاحمت و محدودیت لازم را برای رسیدن به هدف ایجاد کنند، بر پایه شواهد علمی باشند، در اعمال خودسرانه یا تبعیض‌آمیز نباشند، موقتی باشند، به کرامت انسانی احترام بگذارند، و قابل بازبینی و نظارت بانشد. وقتی معیارهایی محدودکننده مثل قرنطینه اعمال می‌شود دولت‌ها باید دسترسی به غذا، آب، و مراقبت پزشکی را تضمین کنند.
حکومت ایران تعهد دارد از حق سلامت و زندگی همه ایرانیان حفاظت کند اما معیارهای موفقیت‌آمیز نمی‌توانند بدون اعتماد عمومی پیاده شوند. وضعیت هراس در ایران بازتاب عدم موفقیت بلندمدت در ایجاد چنین اعتمادی است. مقامات نباید بیش از این به آن ضربه بزنند.
ضمناً حمایت از تلاش‌های ایران برای مبارزه با ویروس کرونا برای جامعه بین‌المللی امری حیاتی است، از جمله با امکان‌پذیر کردن دسترسی ایران به تجهیزات پزشکی و کیت‌های آزمایش، که در نتیجه تحریم‌های جامع اقتصادی با مانع مواجه شده‌است. همکاری جهانی برای مهار گسترش این همه‌گیری جهانی بالقوه امری ضروری است: بیماری مرزی نمی‌شناسد.
